Ο ενθουσιασμός και η ελπίδα για το καλύτερο επικρατούν τις τελευταίες μέρες στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης

Η Ζωή Φίτσιου είναι «χάλκινη» παγκόσμια πρωταθλήτρια παράκτιας κωπηλασίας, η οποία αγωνίστηκε στο άθλημα του μονού σκίφ, ανάμεσα σε δυνατούς αντιπάλους από όλο τον κόσμο. Με χρόνο 2.50.56, κατέκτησε μία θέση στο βάθρο του μονού σκίφ γυναικών.

Το World Rowing Beach Sprint Finals πραγματοποιήθηκε στις 25-27 Οκτωβρίου, στο Σενζέν της Κίνας, με συμμέτοχη πολλών χωρών από όλο τον κόσμο. Η 24χρόνη Θεσσαλονικιά έκανε πάλι το θαύμα της και ανέβηκε ξανά σε βάθρο διεθνούς διοργάνωσης.

Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε η αθλήτρια του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης στο Newn.gr, η οποία εξέφρασε τα συναισθήματα της, αποκαλύπτοντας παράλληλα τι αποκόμισε από αυτή τη συμμετοχή.

• Περιέγραψε μας τα συναισθήματα σου όταν ακούς πως, η Ζωή Φίτσιου είναι Παγκόσμια πρωταθλήτρια παράκτιας κωπηλασίας.

Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τι γίνεται. Υπάρχει πολύ ενθουσιασμός, χαρά, ικανοποίηση, γιατί  πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Δύσκολα να περιγράψεις αυτό που αισθάνεσαι. Πολλοί με ρωτάνε «πως νιώθεις, τι έγινε;». Είναι τόσο μεγάλο όλο αυτό, δεν περιγράφεται με λέξεις. Έχει να κάνει με το ταξίδι και με όλη την εμπειρία σαν εμπειρία. Όλο αυτό μου δίνει μεγάλη δύναμη για να συνεχίσω.

• Ποια ήταν η αντίδραση του περίγυρου σου μετά από αυτή την επιτυχία;

Η αλήθεια είναι ότι είχα μεγάλη στήριξη από φίλους, οικογένεια και από τον όμιλο. Είχα την άμετρη υποστήριξη και την ενθάρρυνση, περίμεναν από εμένα πολλά πράγματα και μου το εξέφραζαν, όχι με την έννοια του «αναμένω» αλλά με την έννοια του «πιστεύω» .Ήταν όλοι τους σίγουροι για αυτή την επιτυχία και η δύναμη τους με βοήθησε πολύ. Τους είμαι ευγνώμων.

• Πίστευες ποτέ ότι θα έφτανες σε αυτό το επίπεδο;

Έχω συμμετάσχει ξανά σε Παγκόσμιο κλασικής κωπηλασίας το 2011 στην Αγγλία. Όμως ήμουν αρκετά μικρή για αυτή τη διοργάνωση. Πιο πολύ πήγα για την εμπειρία. Αυτή τη φορά πήγα πιο έμπειρη, μπορούσα να διαχειριστώ πολλές καταστάσεις με τρόπο που τότε δεν μπορούσα, οπότε υπήρχε μεγάλη διαφορά. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με την παράκτια δεν πίστευα ότι θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Δηλαδή ακόμα και όταν σκεφτόμουν ότι ήθελα να πάω στο Παγκόσμιο δεν το συνειδητοποιούσα και ούτε μπορούσα να κάνω εικόνα ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Είμαι άνθρωπος που βάζει βραχυπρόθεσμους στόχους, δεν σκέφτομαι τα πολύ ψηλά. Για να πω την αλήθεια άρχισα να σκέφτομαι το πως θα ανέβω στο βάθρο όταν τερμάτισα την πρώτη μέρα τα «time trials» και είδα ότι είμαι πρώτη στην κατάταξη.

• Όταν είδες ότι ήσουν πρώτη στην κατάταξη, πως ένιωσες;

Αρχικά κατάλαβα ότι το επίπεδο των αθλητριών, ήταν πολύ καλό. Είδα κοπέλες με καλή σωματική διάπλαση, οι οποίες ξεκίνησαν από την κλασσική όπως εγώ και συνέχισαν με παράκτια οπότε κατάλαβα πως έχουμε καλούς αντιπάλους και έπρεπε να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα. Έτυχε στην κλήρωση να «πέσω» μόνη μου. Ήμασταν 9 σκάφη οπότε στην παράκτια βγαίνουν δυάδες και έτσι έπρεπε να ανταγωνιστώ τον χρόνο και τον εαυτό μου. Ακούγοντας τους χρόνους από τις προηγούμενες κοπέλες, συνειδητοποίησα ότι θα αντιμετωπίσω κάτι δύσκολο, ώσπου τερματίζω και ακούω από τα μικρόφωνα να λένε πως είμαι πρώτη. Εκείνη την ώρα πάτησα το κουμπί, έχω μείνει γονατιστή και προσπαθώ  να επανέλθω στους σφυγμούς μου και στην πραγματικότητα, ενώ παράλληλα προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται. Εκείνη τη στιγμή απλά πετούσα.

• Που αποδίδεται αυτή η νίκη;

Σίγουρα στην προσπάθεια και στη θέληση. Προσπαθήσαμε πάρα πολύ με τον προπονητή και πατέρα μου Δανιήλ Φίτσιο, να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα μας, έτσι ώστε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις εκεί πέρα. Όλο αυτό ήρθε την κατάλληλη στιγμή, ήταν συνδυασμός.

• Πως είναι να έχεις προπονητή τον πατέρα σου;

Η αλήθεια είναι πως με τον μπαμπά μου έχουμε σχέση πολλαπλών διαστάσεων. Είμαστε συνάδερφοι και όταν ήμουν μικρή ήμασταν μαθήτρια και δάσκαλος, γιατί πήγαινα Δημοτικό στο σχολείο όπου εργάζονταν ως γυμναστής, οπότε εκεί ήταν ο κύριος Δάνος και εγώ η μαθήτρια του, ενώ στον όμιλο ήταν ο προπονητής μου όπως και τώρα. Πάνω απ’ όλα όμως είναι πατέρας μου. Ασχολήθηκε και αυτός από μικρή ηλικία με την κωπηλασία και λόγω της επαφής που είχε με το άθλημα το μεταλαμπάδευσε και σε εμένα.

• Τι αποκόμισες από το ταξίδι σου στο Σενζέν της Κίνας;

Νομίζω πως το γεγονός ότι πήγα μόνη μου με έκανε να ανέβω πολλά σκαλοπάτια ως Ζωή. Γνώρισα πάρα πολύ κόσμο, είχα την ευκαιρία να αλληλεπιδράσω και με άλλα άτομα, ήτανε ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες, γεμάτο νέους ανθρώπους, γεμάτο θάρρος και δύναμη. Πολλές φορές κλήθηκα να διαχειριστώ δύσκολες καταστάσεις μόνη μου, έπρεπε να είμαι παράλληλα προπονήτρια και αθλήτρια και αυτό με γέμισε. Ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου.

• Πως ήταν η συναναστροφή σου με τα άτομα αυτά, τι πήρες από αυτούς;

Πήρα μία εικόνα με το τι συμβαίνει στην κωπηλασία σε όλο τον κόσμο. Μιλήσαμε πολύ για το πώς δουλεύουν στις άλλες χώρες, τι «χνάρια» ακολουθούν, πως είναι το σύστημα, έμαθα πολλά πράγματα. Υπάρχει αυτό το κάτι που σε ενώνει, που είναι η κωπηλασία, που για όλους εκεί είναι η ζωή τους, όπως και για εμάς. Οπότε όλα βγαίνουν τόσο φυσικά, είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Συγκεκριμένα οι Ισπανοί ήταν αυτοί που με βοήθησαν στις κούρσες μου, με βοήθησαν να ρυθμίσω τη βάρκα μου. Ήταν πάρα πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι χωρίς καν να τους ξέρω.

• Πως ήταν η οργάνωση του Worlds Rowing Beach Sprint Finals;

Οι άνθρωποι της Fisa στη Κίνα και οι εθελοντές κάνανε μία πάρα πολύ καλή προσπάθεια και έδωσαν μεγάλη ένταση σε αυτό. Θέλουν να το αναπτύξουν και να το προχωρήσουν γιατί θα μπει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει αποφασιστεί ήδη ότι θα ενταχτεί στην Ολυμπιάδα των νέων το 2022. Είδα πόσο πολύ βάρος θα δοθεί σε αυτό το «Format»και σε αυτό το είδος κωπηλασίας το οποίο έχει μέλλον.

• Σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις το άθλημα; Αν ναι τι σε βοήθησε να συνεχίσεις;

Ναι αυτό έγινε. Στην τρίτη λυκείου παρόλο που είχα επαφές με τον όμιλο, δεν ήμουν ενεργή στους αγώνες. Αντιμετώπισα κάποιες καταστάσεις που με οδήγησαν στην παύση. Παρ’ όλα αυτά έκανα τις προπονήσεις μου στο εργόμετρο, δοκίμασα κι άλλα αθλήματα μέσα σε αυτό το διάστημα. Αλλά όταν ήρθα στον Ι.Ο.Θ. μου δόθηκαν πολλές ευκαιρίες, υπήρχε ο κατάλληλος εξοπλισμός και τα σχετικά. Με αγκάλιασαν και με ήθελαν. Ήταν αναπόφευκτο να συνεχίσω.

• Έχεις κάποιον επόμενο στόχο;

Θέλω να συμμετάσχω και του χρόνου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα παράκτιας το οποίο θα γίνει στην Πορτογαλία. Προς το παρόν θα επικεντρωθώ στο κουπί και όσο το αντέχω θα συνεχίσω να προπονούμαι. Όπως προείπα βάζω βραχυπρόθεσμους στόχους. Τώρα θέλω να ηρεμίσω και να φορτσάρω. Ό,τι περνάει από το χέρι μου θα το κυνηγήσω και περιμένω τα καλύτερα.v