Οι «Αργυρές» των Μεσογειακών Αγώνων Παράκτιας Κωπηλασίας Βαρβάρα Στρατή και Ζωή Φίτσιου, του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης, εξομολογούνται την εμπειρία τους, σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

Η 17χρονη Βαρβάρα Στρατή και η 24χρονη Ζωή Φίτσιου είναι αθλήτριες κωπηλασίας του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα διακρίθηκαν με δύο αργυρά μετάλλια  στους Μεσογειακούς Αγώνες Παράκτιας Κωπηλασίας στην Πάτρα. Οι Αγώνες αυτοί έγιναν για δεύτερη φορά με συμμετοχή 26 χωρών σε 11 αθλήματα, με πάνω από  1000 αθλητές να δίνουν το παρόν. Η Ελλάδα «σάρωσε» τα μετάλλια με 19 χρυσά, 16 αργυρά και 11 χάλκινα.

Οι δύο αθλήτριες διακρίθηκαν στο αγώνισμα της σκυτάλης. Επίσης η Ζωή Φίτσιου κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο μονό σκιφ γυναικών.

Μετά από μία κουραστική μέρα προπόνησης στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Θεσσαλονίκης, οι δύο συναθλήτριες μιλούν για τη συμμετοχή τους, στους Μεσογειακούς Αγώνες και μας εκμυστηρεύονται τους νέους στόχους.

Ποια είναι τα συναισθήματα σας μετά από αυτή τη σημαντική διάκριση;

Ζωή: Η διάκριση αυτή μας επέφερε όμορφα συναισθήματα. Για εμένα είναι το πρώτο μετάλλιο μετά από ένα «διάλλειμα» λόγω των σπουδών μου και επανήλθα με αυτή τη σημαντική διάκριση, σε μία καινούργια και διαφορετική διοργάνωση. Χάρηκα πάρα πολύ τη σκυτάλη γιατί ήταν κάτι θεαματικό. Όσον αφορά για το δεύτερο μετάλλιο στο μονό σκίφ γυναικών, τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα γιατί ναι μεν είχα μία δεύτερη διάκριση, αλλά έχασα την πρωτιά από μία ατυχία και δεν τερμάτισα χαρούμενη.

Βαρβάρα: Είναι το πρώτο μου μετάλλιο, το οποίο είναι και ιδιαίτερα σημαντικό. Παρά το άγχος που είχαμε, η χαρά και η συγκίνηση είναι απερίγραπτη.

• Τι αποκομίσατε από τη συμμετοχή σας στους Μεσογειακούς Αγώνες Παράκτιας Κωπηλασίας;

Ζωή:  Θεωρώ πως είναι η κωπηλασία με άλλο μάτι. Πρόκειται για ένα άθλημα το οποίο ο κάθε αγώνας διαρκεί 7-8 λεπτά, αλλά για κάποιον που δεν γνωρίζει από αυτό ίσως να είναι κάτι βαρετό. Αυτή η μορφή στη παραλία με το «ζικ ζακ», τις εναλλαγές των σημαδούρων, τις στροφές, τον αέρα, το «μπες βγες» στη βάρκα, το τρέξιμο και τα λοιπά, είναι ό, τι πιο ανατρεπτικό έχουμε δει. Είναι κάτι καινούργιο, θεαματικό που μπορεί να το παρακολουθήσει και κάποιος που δεν ξέρει από κωπηλασία.

Βαρβάρα:  Όντως είναι κάτι τρομερά διαφορετικό από τη κλασική κωπηλασία και ήταν μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Κερδίσαμε πολλά από αυτή μας τη συμμετοχή, η οποία θα μας μείνει αξέχαστη.

(Η Ζωή Φίτσιου κατά τη διάρκεια του αγωνίσματος του μονοθέσιου σκιφ γυναικών)

• Πως πετύχατε αυτή τη διάκριση, ποιες ήταν οι προσπάθειες σας πέρα από την προπόνηση;

Ζωή:  Είναι τέτοιο το «Format» των αγώνων που θέλει απόλυτη συγκέντρωση και σκέψη, με άλλα λόγια άμα αφαιρεθείς τελείωσε. Εγώ ας πούμε την πρώτη μέρα είχα δεχθεί ποινή 30 δευτερολέπτων, σε έναν αγώνα 3 λεπτών και από την πρώτη θέση βρέθηκα στην τελευταία και πάλευα να μπω στον τελικό. Ουσιαστικά ριψοκινδύνεψα τη θέση για τον τελικό και ευτυχώς το μάζεψα την επόμενη μέρα. Αυτό είναι που προσφέρει τόση ανατροπή, οι μεγάλες ποινές και τα λάθη που μπορεί να κοστίσουν τα πάντα.

 Βαρβάρα:  Εκείνη τη στιγμή πρέπει να λειτουργεί απόλυτα το μυαλό σου, θέλει σωστή και γρήγορη σκέψη. Περά από την τεχνική και τη δύναμη που ούτως ή άλλως χρειάζονται σε έναν αγώνα κωπηλασίας, θέλει ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση γιατί ένα λάθος μπορεί να σου «χρεώσει» την προσπάθεια που έκανες και να χάσεις τη διάκριση.

• Πως ήταν η συνεργασία με τους υπόλοιπους συναθλητές σας στη σκυτάλη;

Ζωή:  Ήμασταν εντελώς απροετοίμαστες. Δεν γνωρίζαμε ότι θα συμμετέχουμε, μάθαμε μία μέρα πριν ότι θα τρέξουμε, γιατί αποφάσισαν από τη διοργάνωση να προσφέρουν λίγο παραπάνω θέαμα στην όλη διαδικασία. Με κάποιους μάλιστα δεν γνωριζόμασταν και δεν είχαμε συνεργαστεί ποτέ ξανά, οπότε δεν έγινε κάποια προετοιμασία. Όμως ήταν όλοι τους έμπειροι και έτσι όλα κύλησαν ομαλά. Υπήρξαν πολλές καλές εκδοχές στο όλο θέμα είναι η αλήθεια.

( Η ομάδα της σκυτάλης, τη στιγμή της απονομής τους, η οποία αποτελούνταν από τους, Βαρβάρα Στρατή, Ζωή Φίτσιου, Έφη Πρίγκου, Παναγιώτη Τσιβόγλου, Κωνσταντίνο Χατζηπατέρα και Κωνσταντίνο Ζιντιρίδη.)

• Γενικά, ποιες είναι οι συνθήκες που επικρατούν στο άθλημα; Υπάρχουν δυσκολίες; Αν ναι πως τις αντιμετωπίζετε;

Ζωή- Βαρβάρα: Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν τυχεροί εδώ στη Θεσσαλονίκη και δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα. Ήμασταν σε θάλασσα, παρόλο που στην κλασική έχουμε πρόβλημα με αυτή, αλλά η παράκτια είναι ανοιχτής θαλάσσης και αυτό είναι υπέρ μας. Εννοείται πως είχαμε πολύτιμη βοήθεια από τους προπονητές μας όπως τον Νίκο Γκουντούλα, ο οποίος ουσιαστικά έφερε την παράκτια κωπηλασία στην Ελλάδα και έτσι είχαμε τις εγκαταστάσεις, οπότε μας παρείχε τα σκάφη και το υλικό του. Επίσης είχαμε δίπλα μας, τον Αποστόλη Γκουντούλα, τον Βασίλη Τσανταρλιώτη και τον Δανιήλ Φίτσιο οι οποίοι μας προσέφεραν πολύτιμο χρόνο μέσα στο νερό και τους είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Τέλος θέλουμε να ευχαριστήσουμε τα ανώτερα μέλη, τον Γιάννη Καρρά πρόεδρο της Ελληνικής Κωπηλατικής Ομοσπονδίας, τον πρόεδρο του Ι.Ο.Θ. Κωστή Χαντζαρίδη και τον Έφορο κωπηλασίας του Ι.Ο.Θ. Γιώργο Νησιώτη, οι οποίοι είναι πάντα στο πλευρό μας και μας στηρίζουν.

• Τι είναι για εσάς η κωπηλασία;

Ζωή:  Για εμένα είναι η ανάσα μου. Είμαι από μωρό παιδί στον όμιλο, ο πατέρας μου με είχε φέρει εδώ όταν ήμουν 40 ημερών. Ο Ι.Ο.Θ. είναι το σπίτι μου. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς αυτό.

Βαρβάρα: Είναι ένα «μικρόβιο» που μας έχει κολλήσει κατά κάποιον τρόπο και είναι κάτι το οποίο προσωπικά αγαπώ. Όταν είχα ξεκινήσει το έβλεπα ως χόμπι, δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη.

• Μία συμβουλή για τα άτομα που αρχίζουν τώρα την κωπηλασία.

Ζωή:  Είναι δύσκολο άθλημα αλλά αυτό είναι και το ενδιαφέρον, θέλει υπομονή και άμα δεθείς θα το αγαπήσεις. Για μένα είναι ένα από τα πιο όμορφα αθλήματα και γυμνάζει όλο το σώμα. Ακόμα και οι ενήλικες που έρχονται να ασχοληθούν «κολλάνε» αυτό το μικρόβιο. Η θάλασσα εκ των πραγμάτων σε ηρεμεί, η όλη διαδικασία από μόνη της είναι ενδιαφέρουσα και είναι καλό να γνωρίσει αυτό το άθλημα κι άλλος κόσμος. Αν μη τι άλλο ήμαστε σε μία πόλη που γυρνάς και βλέπεις παντού θάλασσα.

 Πως θα επιτευχθεί αυτό;

Βαρβάρα: Από το σχολείο θα μπορούσε να γίνει. Σε άλλες χώρες είναι ένα από τα μαθήματα που διδάσκεται. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες σε παιδιά και ενήλικες για να ασχοληθούν με το άθλημα της κωπηλασίας. Αυτό θα επιτευχθεί με δράσεις και ειδικούς χώρους. Γιατί η κωπηλασία είναι από τα αθλήματα που γυμνάζει όλο το σώμα.

• Ποιος είναι ο επόμενος σας στόχος;

Ζωή:  Στους Μεσογειακούς προκρίθηκα από τη Διεθνή Ομοσπονδία στο World Rowing Beach Sprint Finals, όπου θα πραγματοποιηθεί στο Χονγκ Κονγκ στις 25-27 Οκτωβρίου και αναζητώ έναν χορηγό για να με βοηθήσει να βρεθώ εκεί.

Βαρβάρα:  Δεν έχω κάποιον κωπηλατικό στόχο λόγω των πανελλαδικών, αλλά από του χρόνου θα βάλω νέους στόχους και θα συνεχίσω δυναμικά.